Μπάμπης Αργυρίου: έτοιμος να ξαναρχίσω

Ραδιοπειρατής περιώνυμος, πολύ Free, συγκροτηματάκιας αλά Life in Cage και "Απόντες" Φίλοι, εταιριάρχης της Lazy Dog, εκδότης του θρυλικού Rollin Under και του Γδούπου, ιδιοκτήτης ξακουστού δισκάδικου και mail order, διαχειριστής και αρχισυντάκτης του -έφηβου πια- MiC.gr, συγγραφέας και αυτο-εκδότης του ροκ-ιστορήματος Έχω Όλους τους Δίσκους τους.

Τι συνέβη και βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη ένα παιδί από χωριό των Σερρών;
Χαίρομαι γι’ αυτή την απορία σου. Δείχνει ότι δεν είχες την ατυχία να μεγαλώσεις σε σπίτι με αυταρχικό πατέρα που είχε παράλογες απαιτήσεις απ’ το γιο του. Καλύτερα όμως που έγινε έτσι. Αν δε γινόταν, τώρα εσύ θα μιλούσες με άλλον κι εγώ θα προσπαθούσα να βάλω μπροστά το παγωμένο τρακτέρ.

Τι σήμανε για έναν έφηβο η δημιουργία του πειρατικού Ράδιο Free;
Σήμαινε ότι βγήκα στο (απαγορευμένο) κλαρί. Και άρχισα να φωνάζω στους αγνώστους: «Μου αρέσει πολύ αυτό, κι αυτό, κι αυτό. Μήπως αρέσουν και σε σας; Ζητήστε μου τραγούδια για να ανακαλύψω τα δικά σας γούστα». Το όνομα σήμαινε ότι είχα απόλυτη ελευθερία (π.χ. να παίξω ολόκληρο δίσκο αν έβρισκα ότι το άξιζε). Αν έπαιζε γυναικείο όνομα θα τον βάφτιζα Liberty. Ρεπερτόριο; Από καταξιωμένα πλέον ονόματα όπως Cramps και Gang of Four μέχρι μικρά ανεξάρτητα που έμειναν στη μνήμη και τις καρδιές λίγων, όπως ο Steve Miro και οι Tunnel Vision. Οι εκπομπές γινόταν σε κάθε ελεύθερη ώρα μου, αρκεί να μην εξέπεμπε παράλληλα κάποιο από τα δύο τηλεοπτικά κανάλια.

Ποιες από τις γνωριμίες του Ράδιο Free καθόρισαν τη μετέπειτα πορεία σου;
Ο Κύριος Ρύκιος, ο Κοσμάς Ευφραιμίδης, ο Ασκληπιός Ζαμπέτας, οι Εκτός Ελέγχου και ο πρώτος μου μεγάλος έρωτας.

Πως προέκυψε το συγκρότημα Life in Cage; [ζωή σε κλουβί]
Θα πρέπει να ρωτήσεις τον Θεόφιλο Τσιολακάκη που εμπνεύστηκε και το όνομα όταν ξεκίνησε να παίζει με τον Χρήστο Σκορδύλη. Εγώ προσχώρησα αργότερα, συνεισφέροντας λίγες νότες από κιθάρα και κίμπορντ συν τους μισούς στίχους. Post punk ήταν η μουσική μας, δίγλωσσοι οι στίχοι μας, ο Θεόφιλος τραγουδούσε στα περισσότερα.
Δείγματα στίχων: «You will never find something, to satisfy your rock’n’roll heart» [ποτέ δε θα 'βρεις αυτό που θα γεμίσει την ροκ'ν'ρολ καρδιά σου], «I’m thirsty for thunders, thirsty for cyclones, I’m ready for changes, ready to start again» [διψασμένος για βροντές, διψασμένος για κυκλώνες, έτοιμος για αλλαγές, έτοιμος να ξαναρχίσω], «Drag the curtain from the window, try to see the end of the century» [σύρε την κουρτίνα απ' το παράθυρο, προσπάθησε να δεις το τέλος του αιώνα].

Ποια ήταν η συγκροτηματική κίνηση τότε στην πόλη;
Όλα τα στυλ υπήρχαν. Κλασικό ροκ, ροκαμπίλι, πανκ, μέταλ, συνθ ποπ… Την επανάσταση στις συναυλίες την έκανε ο Μύλος με το καθημερινό πρόγραμμα συναυλιών που καθιέρωσε. Πριν, τα συγκροτήματα έπαιζαν όπου έβρισκαν: σε μπαράκια, σχολεία, πλατείες, στην παραλία, σε ανοιχτά θέατρα. Τις περισσότερες τις διοργάνωναν οι ίδιοι οι μουσικοί. Η διαφήμιση γινόταν με χειροποίητες αφίσες στα στέκια και από στόμα σε στόμα.

Γιατί έπρεπε να κάνετε οπωσδήποτε τη Lazy Dog; Γιατί εσύ;
Δεν έπρεπε, ούτε τράβηξα κανένα κλήρο, (όπως συνέβη και στην πώληση του ΟΠΑΠ) ήμουν ο μόνος ενδιαφερόμενος. Η μουσική πρέπει να φτάνει στον κόσμο μέσω κυκλοφοριών και αυτό σε κάνει να στρωθείς για την τελειοποιήσεις και να την ηχογραφήσεις καλά. Ήθελα να κυκλοφορώ δίσκους συγκροτημάτων που μου άρεσαν, όπως έκανα και με τη δημοσίευση άρθρων στο Rollin Under. Το όνομα δήλωνε το αντίθετο απ’ ότι είμαι, αλλά μ’ άρεσε ο ήχος των λέξεων. Το 1985 βγήκε η πρώτη κασέτα, το 1987 ο πρώτος δίσκος και το 2005 ο τελευταίος.

Η κασέτα-συλλογή Give Bees A Chance συνόδευσε το Rollin Under φανζίν ή το ανάποδο;
Η κασέτα έκανε το αβγό και όχι το αβγό την κασέτα. Δεν μου άρεσε να κυκλοφορεί η κασέτα μόνη της, έτσι σκέφτηκα να βάλω κι ένα συνοδευτικό booklet λίγων σελίδων, με πληροφορίες για τα συγκροτήματα [X-Ray Eyes, New Rose, International Comedy, Mushrooms, Unknown Artist, Moot Point, Life In Cage, Never Ending Story, Σταύρος Λιόντος]. Η επόμενη ιδέα ήταν να χώσω μέσα κι άλλα γραπτά, δικά μου και φίλων. Στο τέλος γλυκάθηκα και συνέχισα να εμπλουτίζω τα τεύχη και να τα κυκλοφορώ χωρίς κασέτες.

Από τότε σου άρεσαν οι τίτλοι λογοπαίγνια;
Από τότε και σε όλες τις γλώσσες της Βαβέλ. Ίσως επηρεάστηκα απ’ το ΝΜΕ που διάβαζα παλιά, το οποίο είχε πάντα λογοπαίγνια στους τίτλους των άρθρων του.

Εκτελούσες και χρέη ηχολήπτη τότε;
Είχα αγοράσει ένα τετρακάναλο και με φώναζαν γνωστά μου συγκροτήματα να ηχογραφήσω το ντέμο τους. Έκανα μερικές ηχογραφήσεις για την πρώτη συλλογή μου, αλλά οι ηχογραφήσεις για τις επόμενες κασέτες έγιναν σε κανονικό στούντιο με κονσόλα.

Ποιοι γράφανε στο Rollin Under φανζίν;
Έγραφα εγώ και δυο φίλες μου αρχικά. Στην πορεία προστέθηκαν οι Γιάννης Πλόχωρας, Δημήτρης Κάζης, Λάμπρος Σκουζ, Κώστας Αποστολίδης, Πάκης Τζιλής και αρκετοί ακόμα. Τα πρώτα τεύχη φωτοτυπούνταν, μετά περάσαμε στα τυπωμένα και στο τέλος βάζαμε και τετράχρωμο εξώφυλλο. Είχαμε άρθρα και συνεντεύξεις με γκρουπ που μπορεί να ήταν απ’ την Αυστραλία και να μην τα ήξερε η μάνα τους, αλλά εμάς μας άρεσε ο δίσκος τους και τους στέλναμε ερωτήσεις. Συν κριτικές, συναυλίες, κόμικς, σινεμά, και οτιδήποτε βρίσκαμε ενδιαφέρον.

Το No Dogs Fly Here ήταν στο ίδιο πνεύμα με την πρώτη κασέτα;
Ήταν εννιά καινούρια συγκροτήματα από την Θεσσαλονίκη και την Αθήνα [Dark Bay, Εκτός Ελέγχου, Whisky Pop, Without Name, Passengers, Vanity Fair, Delirium, Impedance, Πανικός Προ Της Εμφανίσεως] που έπαιζαν διάφορα στυλ μουσικής. Το ίδιο επαναλήφθηκε αργότερα με την Never Trash... A Pretty Face και 10 συγκροτήματα [Το Κελί 13, Αγανακτισμένοι Πολίτες, Venericna B.(olest), Άλλοθι, Ανδρέας Τρούσσας και Απρόσωποι, After Death, Final Solution, Red Fuzz (From Burning Candles), Drowned Girl, Απόντες "Φίλοι"].
Το πρόβλημα με τις κασέτες ήταν ότι έπαιρνε μια ώρα για να ηχογραφηθεί η κάθε μια και κάθε μισή ώρα έπρεπε να γυρίζεις πλευρά. Δεν εμπιστευόμουν τα αντιγραφικά της γρήγορης αναπαραγωγής, έτσι τις έγραφα σε real time. Σκέψου πόσες μέρες χρειάζεσαι για να γράψεις 300 κασέτες, στο χρόνο μετά το σχόλασμα απ’ τη δουλειά και μέχρι να σε πάρει ο ύπνος. Μερικές φορές και στις διακοπές του ύπνου.

Ο Αποστόλης Δαδάτσης [κιθάρα-φωνή] των Εκτός Ελέγχου ήταν φίρμα;
Αφού καταδεχόταν να μιλάει με έναν άσημο σαν εμένα, σημαίνει ότι δεν ήταν φίρμα. Οι φίρμες, αν δεν κάνω λάθος, είναι απλησίαστες. Αν βέβαια ο συγκεκριμένος ζούσε και έκανε τα ίδια στην Αγγλία, θα γινόταν μεγάλη φίρμα. Σαν τον Joe Strummer ας πούμε.

Πως έγινε το πρώτο άλμπουμ της Lazy Dog και των Γκούλαγκ;
Είδα ζωντανά τους Γκούλαγκ στο Θέατρο Κήπου και κεραυνοβολήθηκα. Τους πλησίασα και ζήτησα τραγούδια τους για την επόμενη κασετοσυλλογή μου αλλά μετά από συζητήσεις αποφασίσαμε να βγάλουμε δίσκο με 6 τραγούδια [Είσοδος Κινδύνου 0°C, LZD 001]. Τότε ανακάλυψα και την κοινή πατρίδα με τον μπασίστα τους, George T. Vampire. Η ηχογράφηση έγινε στο Αγροτικόν με τη φροντίδα του Νίκου Παπάζογλου.

Το Rock Studio του Παντελή Δεληγιαννίδη ήταν ανταγωνιστικό;
Θυμάμαι ότι υπήρχαν 4-5 στούντιο με εξοπλισμό για ηχογράφηση δίσκου και άλλα τόσα μικρότερα για πρόβες και ηχογράφηση demo. Ο καθένας είχε τους πελάτες του, οι τιμές ήταν πάνω κάτω ίδιες. Τι εννοείς ανταγωνισμό, αν σου τηλεφωνούσαν στο σπίτι, όπως οι εταιρίες τηλεφωνίας, για να σε πείσουν ν’ αλλάξεις στούντιο;

Πώς γνώρισες τον Κώστα Πραντσίδη;
Στο Κελί 13 όπου έπαιζε κιθάρα και τραγουδούσε ο Κώστας, ντράμερ ήταν ο Γιάννης Κακογεωργίου των Εκτός Ελέγχου. Μου έφεραν δυο τραγούδια τους που μου άρεσαν τόσο, ώστε να ξεκινήσω την 3η συλλογή μου μ’ αυτά. Μετά ο Κώστας πήγε στο στρατό και όταν γύρισε έδειξε ενδιαφέρον να ασχοληθεί με τη Lazy Dog. Πλακωθήκαμε στις κυκλοφορίες ξοδεύοντας και τις δικές του οικονομίες. Κυκλοφορήσαμε και τρεις δίσκους του επόμενου γκρουπ του, που ήταν οι Ροδάμα.

Ο στίχος Αιμομιξίας Παιδιά Λατρεμένα γιατί έγινε κομμάτι των Απόντες "Φίλοι";
Αυτές ήταν τρεις λέξεις μέσα σε ένα ποίημα της Χριστίνας Φουληρά που με άγγιξαν και όταν ηχογράφησα το instrumental κομμάτι μου, αποφάσισα να το βαφτίσω έτσι. Έκανα και προσχέδιο σεναρίου [13 χρόνια αργότερα]. Δε μπορώ να θυμηθώ το περιεχόμενο της ταινίας που σχεδίαζα τότε.

Ποιοι οι φίλοι που αφιερώνεις το βιβλίο σου, Έχω Όλους τους Δίσκους τους;
Πέθαναν μέσα στην τελευταία δεκαετία, πριν φτάσουν στα πενήντα, οι δυο από παθολογικά αίτια, ο τρίτος αυτοκτόνησε: Λεωνίδας Βελδεμίρης [υπεύθυνος μαζί με τον Μπάμπη Χαλάτση της συλλογής Straight to Hellas], Χρυσαφάκης Αναγνωστάκος [εγκυκλοπαιδιστής της γκαραζο-πανκ μουσικής], Νίκος Psycho Νικητίδης [βούδδας με πολλά δέλτα].

Εξώφυλλα & περιοδικά ποιος επιμελούνταν;
Έκανα όλα των κασετών, τα περισσότερα των περιοδικών και καμιά δεκαριά δίσκων. Τα υπόλοιπα τα έκαναν φίλοι των συγκροτημάτων ή επαγγελματίες όπως ο Σίμος Σαλτιέλ, ο Ντάνης Στυλίδης και η Ευτυχία Γούσιου. Ο Αντώνης Βλαβογελάκης είχε κάνει το εξώφυλλο του RU #20 και κάποια λογότυπα (Lazy Dog, Γκούλαγκ).

Γιατί τα περισσότερα γκρουπ των κασετοσυλλογών δε δισκογράφησαν ποτέ;
Γιατί δεν εκδίδονται όλα τα βιβλία που γράφονται; Δεν υπήρχαν αρκετοί τρελοί τότε για να τους κυκλοφορήσουν όλους. Και η δουλειά ενός δημιουργού που δεν κυκλοφορεί, δεν τον αφήνει να γυρίσει σελίδα και να πάει παρακάτω.

Είχες σχέση με τις δυο κασέτες των Moot Point;
Τους γνώρισα όταν έβαλα δυο κομμάτια τους στην πρώτη συλλογή μου. Ήταν μοναδικό σε ήχο συγκρότημα, δεν έμοιαζαν με κανένα άλλο της Θεσσαλονίκης. Όταν ετοίμασαν υλικό για ολόκληρη κασέτα μού ζήτησαν να τους ηχογραφήσω με το τετρακάναλό μου. Το ίδιο έγινε και στη δεύτερη κασέτα, τις οποίες όμως κυκλοφόρησαν μόνοι τους. Τους άρεσε ένα σκίτσο που βρήκα στο ΝΜΕ και το έκαναν εξώφυλλο στην πρώτη κασέτα τους.

Υπήρχε τότε "αντίπαλο δέος" δισκογραφική;
Η μόνη δραστήρια ήταν η Άνω Κάτω. Είχα συμφωνήσει να κυκλοφορήσω τον πρώτο δίσκο των Μωρά στη Φωτιά. Αυτοί θα πλήρωναν την ηχογράφηση κι εγώ τα υπόλοιπα. Το κόστος της ηχογράφησης όμως ανέβηκε πάρα πολύ, και αφού εγώ δε μπορούσα να καλύψω τη διαφορά απευθύνθηκαν στην Άνω Κάτω που μπορούσε.
Οι Θεσσαλονικείς Mushrooms πήγαν στην Pegasus, οι Ziggy Was πήγαν στη Virgin, οι Αθηναίοι Bokomolech στην Hitch-Hyke, οι Lost Bodies στη Virgin, οι Άλλοθι στην Άνω Κάτω, τα Μωρά στη Φωτιά έκαναν την Baby Records, οι Πατρινοί Raining Pleasure πήγαν στην EMI. Όλοι ήξεραν πού έρχονταν κι εμείς ξέραμε τις δυνατότητές μας και δε θέλαμε να κρατήσουμε κανέναν με το ζόρι. Καλά έκαναν λοιπόν και πήγαν σε μεγαλύτερες εταιρείες. Οι υπόλοιποι δεν έβγαλαν δίσκο σε άλλη εταιρεία όσο έμεινε ανοιχτή η Lazy Dog.

Τα επόμενα δύο δισκάκια, των Όρα Μηδέν και Yo, ήταν προμελετημένα;
Γιατί μου φαίνεται ότι έχεις την εντύπωση πως σε μια ανεξάρτητη εταιρεία όλα γίνονται βάσει προγραμματισμού; Έπεσαν στα χέρια μου τα (κλασικά πλέον) κομμάτια των Όρα Μηδέν και σκέφτηκα να μπει το δισκάκι μέσα στο περιοδικό, κάτι που είχα δει να κάνουν ξένα περιοδικά (στην Ελλάδα τα δωρεάν cd με τις εφημερίδες εμφανίστηκαν αργότερα). Είχα αλληλογραφία με τους Αμερικανούς Yo οι οποίοι μου ανέφεραν ότι διαλύθηκαν και ήταν κρίμα που τα 4 τελευταία τραγούδια που ηχογράφησαν δεν κυκλοφόρησαν ποτέ. Τα ζήτησα για το Rollin Under αλλά η χάραξη που έγινε στο ελληνικό εργοστάσιο ήταν τόσο χάλια που ντρεπόμουν να τους στείλω το single.

Πότε ανακατεύτηκες με το Στέκι της Φιλοσοφικής και τα λάιβ;
Δε διοργάνωσα ποτέ συναυλίες. Οι Γκούλαγκ, Ήταν Είναι Και Θα Είναι και οι Ναυτία διοργάνωναν τις συναυλίες στο στέκι. Εγώ τις απολάμβανα και έγραφα για μερικές στο Rollin Under.

Υπήρξε ώσμωση του Rollin Under με άλλα φανζίν;
Ο Βασίλης Παυλίδης (Γολγοθάς) και ο Παναγιώτης Μπάρλας (Veluria’s Home, Roller Coaster, Fractal) έγιναν φίλοι μου. Ώσμωση θα έλεγα πως υπήρξε με τη Βρωμιά απ’ την Πτολεμαϊδα, τις Σκιές του Β-23 απ’ την Αθήνα, το Scream απ’ την Πάτρα, το Miz Maze απ’ τη Χαλκίδα και το Cult απ’ την Αλεξανδρούπολη. Έγραψα στο Χωρίς Κανόνα, έκανα τα εξώφυλλα και παρήγγειλα στο εργοστάσιο τα singles των Εν Πλω και των Πίσσα και Πούπουλα που έδινε με τα τεύχη του.

Το τελευταίο-τελευταίο τεύχος του Rollin Under γιατί δεν τυπώθηκε ποτέ; Δεν ήταν πια δημοφιλές;
Παρέμεινε δημοφιλές μέχρι τέλους και ακόμα το αναφέρουν ως «το καλύτερο φανζίν που βγήκε στην Ελλάδα» αλλά είχε κλείσει ο κύκλος του, κουραστήκαμε να το ετοιμάζουμε και να το διανέμουμε μόνοι μας. Εγώ στα 90ς έβγαλα τον Γδούπο που ήταν κατά το ήμισυ περιοδικό και το υπόλοιπο κατάλογος mail order και ασχολήθηκα περισσότερο με το δισκάδικο και την εταιρεία δίσκων.

Ποια ανάγκη έρχεται να καλύψει το Rollin Under Mail Order;
Είναι αδύνατο να βρεις όλες τις underground κυκλοφορίες στα δισκάδικα της πόλης σου, ακόμα κι αν ζεις στη Νέα Υόρκη. Η ιστορία έδειξε ότι υπήρχαν πολλοί μουσικόφιλοι, από την επαρχία αλλά και την Αθήνα που τους άρεσε να λαμβάνουν ένα κατάλογο κάθε τόσο, με ανεξάρτητες κυκλοφορίες δίσκων, κασετών και φανζίν και να παραλαμβάνουν λίγο αργότερα ό,τι τους ενδιέφερε στο σπίτι τους. Με τα χρόνια ο κατάλογος έγινε τεράστιος, εμπλουτίστηκε ακόμα και με δίσκους εισαγωγής. Η δουλειά όμως που απαιτούνταν για την ενημέρωση των καταλόγων, τη φωτοτύπηση, αποστολή καταλόγων και μετά των δεμάτων ήταν απίστευτη. Τράβηξα άγριο κουπί, που θα ‘λεγε κι ο Βέγγος.

Το Εργαστήρι Ηχογράφησης Γιώργος Μάνιος πότε μπήκε στο χορό;
Ο κιθαρίστας των Ήταν Είναι Και Θα Είναι, Βασίλης Καραγιάννης, δούλευε ως ηχολήπτης στο συγκεκριμένο στούντιο και ήταν φυσικό να ηχογραφήσουν εκεί. Στο ίδιο στούντιο ηχογραφήθηκαν μετά το 1990 και δίσκοι των Ροδάμα, Δημήτρη Λαδά, Άγγελου Μουρβάτη, Μωρά στη Φωτιά, Ρόδα της Ερήμου, Καπνός, Στρογγυλό Κίτρινο.

Υπήρξαν κέρδη και πωλήσεις τότε; Ή μόνο ζημίες;
Όταν ένας δίσκος πάει καλά, καλύπτει τη χασούρα από δύο που πάτωσαν και το συγκρότημα στον επόμενο δίσκο θέλει ακριβότερη παραγωγή (και καλά κάνει). Έτσι πάλι βρίσκεσαι στο ίδιο σημείο: θα βγάλει τα χρήματα που κόστισε; Για να βγάλεις χρήματα ως ανεξάρτητη εταιρεία πρέπει να επιλέγεις τις κυκλοφορίες με εμπορικά μόνο κριτήρια, να κάνεις τσιγκουνιές ή να σου κάτσουν οι Nirvana. Γνωρίζεις καμιά εύρωστη ελληνική ανεξάρτητη εταιρεία με πολύχρονη δραστηριότητα;
Υπήρξαν κυκλοφορίες που έβγαλαν ίσα-ίσα τα έξοδά τους, λίγες που έφεραν κάποιο κέρδος και αρκετές που μπήκαν μέσα. Έχω ακόμα μια αποθήκη γεμάτη με απούλητα cd. Βγάλε τα συμπεράσματά σου. Θα σου πω ότι με τίτλους που πουλάνε εκατοντάδες μόλις αντίτυπα, όχι μόνο δε βγάζεις λεφτά, αλλά δεν επιβιώνεις καν.

Το δισκάδικο Rollin Under πως προέκυψε;
Το δισκάδικο ξεκίνησε το 1989 στην Εξαδακτύλου, μεταφέρθηκε το 1994 στη Σωκράτους και τελικά στην Ιωάννου Μιχαήλ το 1998 όπου και έκλεισε το 2009. Ήταν η συνέχεια του mail order, ο χώρος απ’ όπου περνούσαν οι Θεσσαλονικείς και έπαιρναν τους δίσκους, αντί να τους παραγγέλλουν ταχυδρομικά.

Το διεθνές ρεπερτόριο πως το προσέγγισες;
Ρωτώντας πας στην Πόλη. Με αλληλογραφία στην αρχή, τηλέφωνα μετά, επιστράτευση φίλων σε Αγγλία και Ολλανδία, χέρι-χέρι τα χρήματα και τα master tapes. Προσοδοφόρο μπορείς να το πεις γιατί η επανέκδοση μιας κυκλοφορίας σε απαλλάσσει από το μεγάλο έξοδο που είναι το στούντιο ηχογράφησης. Υπάρχουν όμως πολλά πάγια έξοδα που είναι ίδια αν πουλήσεις 100 αντίτυπα ή 100 χιλιάδες. Τα γραφιστικά, τα φιλμς, οι τσίγκοι, οι μήτρες του βινυλίου ή του cd κ.λπ.

Πώς έγινε το άνοιγμα προς τα συγκροτήματα άλλων πόλεων;
Πρώτο αθηναϊκό συγκρότημα σε κασέτα ήταν οι Without Name [μετέπειτα Άλλοθι], σε δίσκο οι Bokomolech. Οι Middle Fingers απ’ την Αλεξανδρούπολη, ο Άγγελος Μουρβάτης απ’ την Ξάνθη και τα Ρόδα της Ερήμου απ’ την Πτολεμαΐδα, ηχογράφησαν στη Θεσσαλονίκη, τα υπόλοιπα στην πόλη τους.

Η γνωριμία με τους Lost Bodies από πότε κρατάει;
Από το 1988 που κυκλοφόρησαν την κασέτα τους «Δο Ντίεση» και μου έστειλαν αντίτυπα για πώληση μέσω του mail order. Όταν βαρέθηκαν να μου στέλνουν κασέτες, μου έστειλαν τις μήτρες να τις αντιγράφω μόνος μου. Το 1997 ο Αγγελάκας προσφέρθηκε να επιμεληθεί μια κυκλοφορία των καλύτερων τραγουδιών τους σε cd και βγάλαμε τη «Ζωή». Πέντε χρόνια αργότερα βγάλαμε την «Υποτροπή». Ο Θάνος Κόης, ψυχή των Lost Bodies, είναι καταπληκτικός τύπος.

Το LZD 038 γιατί λείπει; Που χάθηκε το LZD 013;
Δε θυμάμαι να σου πω τι είχε προγραμματιστεί ως 038 και δεν κυκλοφόρησε, αλλά θυμάμαι ότι στεναχωρήθηκα που το LZD 013, ένα άλμπουμ που θα συγκέντρωνε όλες τις ηχογραφήσεις των Όρα Μηδέν, δεν κυκλοφόρησε επειδή το συγκρότημα άλλαξε γνώμη.

Πότε άρχισαν να φθίνουν τα δισκογραφικά;
Το 1995 στο Ανόβερο κάποιοι τύποι παρουσίασαν ένα νέο πράγμα που το ονόμασαν mp3, το οποίο σου επέτρεπε να κατεβάζεις γρήγορα ολόκληρους δίσκους απ’ το ίντερνετ. Μερικά χρόνια πριν είχαν κυκλοφορήσει τα cd recorder. Χρειάζεται να πω περισσότερα;

Το MiC.gr ήταν η μόνη διέξοδος;
Η μόνη δεν ήταν, αλλά ήταν αυτή που επιλέξαμε. Δυο sites για μουσική, ροκ (mic) και ελληνικά (mplok) και το cdbase που θα πουλούσε cd και θα τα συντηρούσε. Τίποτα δεν πήγε όπως προγραμματίστηκε και έμεινα μόνος με το mic.gr και τους συνεργάτες που το αγάπησαν και συνεχίζουν να γράφουν γι’ αυτό, 13 χρόνια μετά.

Υπήρξαν προβλήματα με τα συγκροτήματα που δισκογράφησες;
Ανθρώπινα και μέσα στο πρόγραμμα είναι κι αυτά. Αν δεν πουλάει ο δίσκος σου, η εταιρεία είναι ο εύκολος στόχος. Αν η εταιρεία σού πει ότι δεν της άρεσαν και δεν ενδιαφέρεται να κυκλοφορήσει τα νέα σου τραγούδια, πληγώνεται το εγώ σου. Υπήρξε μια στενάχωρη περίπτωση που έληξε μετά από δική μου υποχώρηση, παρόλο που το δίκιο ήταν με το μέρος μου.

Ποια πονεμένη ιστορία κρύβει η συλλογή In Dog We Trust [2000];
Πονεμένη ιστορία; Μάλλον διαφέρουν οι απόψεις μας περί πόνου. Σε ένα cd που ήταν αφιερωμένο στο ρεπερτόριο της εταιρείας μας, ο υπεύθυνος του περιοδικού Ποπ+Ροκ πρόσθεσε και δυο τραγούδια από άσχετα συγκροτήματα.

Ο μύθος της Lazy Dog κρατάει ακόμα; Η επανάκαμψη του βινιλίου για μερακλήδες και η αναβίωση των '80ς δεν σου χτύπησαν την πόρτα;
Στα 80ς η μίνιμουμ ποσότητα των εργοστασίων για παραγγελία βινυλίου ήταν τα 500 αντίτυπα. Τώρα μαθαίνω ότι βγάζουν και 100. Επανάκαμψη μεν αλλά σε χειρότερες συνθήκες. Η εταιρεία μας έπαψε να υφίσταται. Έχουν επανεκδοθεί δίσκοι των Γκρόβερ, Εκτός Ελέγχου, Μωρά στη Φωτιά από τρίτους και υπάρχει ενδιαφέρον και για άλλους. Όταν με ρωτάνε οι υποψήφιοι επανεκδότες, τους παραπέμπω να τα βρουν με τα συγκροτήματα κι εγώ δεν έχω καμιά απαίτηση.

Η MiC Books είναι η νέα σου δραστηριότητα;
Η συγγραφή μυθιστορημάτων είναι η νέα, παράλληλη με το MiC, δραστηριότητά μου. Η επιθυμία υπήρχε ανέκαθεν στην άκρη του μυαλού μου, αλλά πριν δυο χρόνια ωρίμασε και μ’ έσπρωξε να στρωθώ και να αποπειραθώ να γράψω ένα βιβλίο με άφθονη μουσική στις σελίδες του [Έχω Όλους τους Δίσκους τους]. Αντί να το δώσω σε κάποιο εκδοτικό οίκο να το κυκλοφορήσει, προτίμησα να το ετοιμάσω μόνος μου και όπως το ήθελα, και να το δώσω για διανομή στις εκδόσεις Απόπειρα. Αυτές τις μέρες άρχισα να γράφω το δεύτερο βιβλίο μου. Ευχήσου με έμπνευση.

Στο ευχόμαστε όλοι από καρδιάς. Το περιμένουμε.

Κώστας Γ. Καρδερίνης